10/09/1385 جمعه
بنظر شما 16 آذر امسال چگونه برگزار خواهد شد ؟
لطفا" ما را 
از نظرات خود آگاه سازيد . ايميل ارتباط با ما در انتهاي خبرنامه موجود مي‌باشد
از نظرات خود آگاه سازيد . ايميل ارتباط با ما در انتهاي خبرنامه موجود مي‌باشد۱۶
آ ذر روز اعتراض است، روز آزادی و برابری است، روز عزاداری نیست
مخالفت با برگزاری اعتراضی ۱۶ آذر، روز دانشجو، روز آزادی و برابری فقط منحصر به دولت احمدی نژاد نیست. دفتر تحکیم وحدت هم به شیوه خود به مخالفت با برگزاری قدرتمند اعتراض در روز ۱۶ آذر برخاسته است. به بهانه عدم همکاری مقامات دانشگاهی در برگزاری مراسم ۱۶ آذر از دانشجویان خواسته اند که در عوض این مراسم را در امامزاده عبدالله برگزار کنند. میخواهند روز سرخ آزادی و برابری را به روز عزاداری در امامزاده ها تبدیل کنند.ما امضا کنندگان بیانیه ۱۶ آذر ۸۵ از همه دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب میخواهیم که در مقابل این سیاست تسلیم طلبانه دفتر تحکیم وحدت ایستادگی کنند. اجازه ندهید تا مراسم ۱۶ آذر را از محیط دانشگاه و مراکز علمی به گورستانها منتقل کنند. اجازه ندهید تا ۱۶ آذر را به روز عزاداری اسلامی تبدیل کنند. این سیاست تحکیم وحدتی ها ادامه سیاست کرنش جریانات دوم خردادی درمقابله با جناح راست و ضربه زدن به نیروهای آزادیخواه و برابری طلب و سکولاریست و چپ است. شکست سیاست کرنش و تسلیم در مقابل جناح راست بارها و بارها اٽبات شده است. ما برگزاری مراسم ۱۶ آذر را منوط به مجوز از مقامات دانشگاه نمیکنیم. ما در مبارزه خودمان این "مجوز" را کسب کرده ایم. ما امکان برگزاری مراسم این روز را اعتراضمان تامین میکنیم.فراخوان ما به تمامی دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب این است که به مقابله جدی با این سیاست تحکیم وحدتی ها برخیزید. اجازه ندهید مراسم اعتراضی ما را به مراسم عزاداری تبدیل کنند. با قدرت به استقبال تدارک ۱۶ آذر برویم.
آ ذر روز اعتراض است، روز آزادی و برابری است، روز عزاداری نیست
مخالفت با برگزاری اعتراضی ۱۶ آذر، روز دانشجو، روز آزادی و برابری فقط منحصر به دولت احمدی نژاد نیست. دفتر تحکیم وحدت هم به شیوه خود به مخالفت با برگزاری قدرتمند اعتراض در روز ۱۶ آذر برخاسته است. به بهانه عدم همکاری مقامات دانشگاهی در برگزاری مراسم ۱۶ آذر از دانشجویان خواسته اند که در عوض این مراسم را در امامزاده عبدالله برگزار کنند. میخواهند روز سرخ آزادی و برابری را به روز عزاداری در امامزاده ها تبدیل کنند.ما امضا کنندگان بیانیه ۱۶ آذر ۸۵ از همه دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب میخواهیم که در مقابل این سیاست تسلیم طلبانه دفتر تحکیم وحدت ایستادگی کنند. اجازه ندهید تا مراسم ۱۶ آذر را از محیط دانشگاه و مراکز علمی به گورستانها منتقل کنند. اجازه ندهید تا ۱۶ آذر را به روز عزاداری اسلامی تبدیل کنند. این سیاست تحکیم وحدتی ها ادامه سیاست کرنش جریانات دوم خردادی درمقابله با جناح راست و ضربه زدن به نیروهای آزادیخواه و برابری طلب و سکولاریست و چپ است. شکست سیاست کرنش و تسلیم در مقابل جناح راست بارها و بارها اٽبات شده است. ما برگزاری مراسم ۱۶ آذر را منوط به مجوز از مقامات دانشگاه نمیکنیم. ما در مبارزه خودمان این "مجوز" را کسب کرده ایم. ما امکان برگزاری مراسم این روز را اعتراضمان تامین میکنیم.فراخوان ما به تمامی دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب این است که به مقابله جدی با این سیاست تحکیم وحدتی ها برخیزید. اجازه ندهید مراسم اعتراضی ما را به مراسم عزاداری تبدیل کنند. با قدرت به استقبال تدارک ۱۶ آذر برویم.
امضا کنندگان:جمعی از دانشجویان فردوسی مشهد
جمعی از دانشگاه تربیت معلم سبزوار
جمعی از دانشگاه آزاد زنجان
جمعی از دانشگاه آزاد سنندج
جمعی از دانشگاه علامه طبا طبایی
جمعی از دانشگاه امیر کبیر تهران
جمعی از دانشگاه ازاد شیراز
جمعی از دانشگاه علوم سیاسی اصفهان
جمعی از دانشگاه هنر اصفهان
جمعی از دانشگاه کردستان
جمعی از دانشگاه علوم پزشکی سنندج
جمعی از دانشجویان دانشگاه سهند تبریز
جمعی از دانشجویان دانشگاه ازاد ماکو
جمعی از دانشجویان تعلیقی و اخراجی در کشور
جمعی از دانشجویان یزد
جمعی از دانشجویان کرمانشاه
جمعی از دانشجویان علم و صنعت بهشهر
جمعی از دانشگاه رازی کرمانشاه
جمعی از دانشجویان علم و صنعت اراک
دانشجویان زابل
به نقل از وبلاگ 16 آذر 85
برگزاری تریبون آزاد دانشجویی در دانشگاه علم و صنعت
مهر
تریبون آزاد دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران توسط شورای صنفی دانشجویان این دانشگاه در صورت دریافت مجوز از هیات نظارت 15 آذر ماه برگزار می شود
علی جعفری - دبیر شورای صنفی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب افزود: تریبون آزاد دانشجویی در نقد نسبت به عملکرد حوزه معاونت دانشجویی و فرهنگی دانشگاه برگزار خواهد شد. وی اضافه کرد: هیات نظارت دانشگاه شب گذشته جلسه ای جهت بررسی درخواست تریبون آزاد داشته است اما تا کنون نظر خود را اعلام نکرده است. این فعال صنفی تاکید کرد: چنانچه مجوز برگزاری تریبون آزاد صادر نشود، دانشجویان با توجه به شرایط زمانی و مکانی آنچه را که صلاح بدانند انجام می دهند
تشدید کنترل دولت بر روی سایت های اطلاع رسانی
ایرانپرس نیوز
سازمان گزارشگزان بدون مرز با انتشار بیانیه ای تحت عنوان 'با مصوبه دولت، سايت های اطلاع رساني بايد در وزارت ارشاد ثبت شوند'، نوشت گزارشگران بدون مرز نگراني خود را از تصويب "آيين‌نامه ساماندهي فعاليت پايگاه اطلاع‌رساني اينترنتي كشور" توسط هيات وزيران دولت ايران اعلام مي دارد. بنا بر اين مصوبه همه ی "پايگاه های اطلاع رساني اينترنتي كشور بايد مشخصات مربوط و هويت مدير مسوول خود را در وزارت ارشاد ثبت كنند." اين آيين‌نامه که به سختي قابل اجراست به مقامات حکومتي اجازه مي دهد تا مسدود سازی سايت های اينترنتي را با ابزار قانوني گسترش دهند.
کشورهای ديگری چون چين و بحرين نيز بدون بدست آوردن هيچ موفقيتي، سعي کرده بودند تا " ثبت رسمي" را به سايت های اطلاع رساني اينترنتي تحميل کنند. مجبور کردن ده ها هزار سايت اطلاع رساني در باره ايران که بخشي از آنها در خارج از کشور ثبت شده و ميزباني مي شوند، به دريافت مجوز برای فعاليت، امکان ناپذير است. اما چنين آيين‌نامه ای امکان مسدود سازی و فيلتر کردن خودسرانه سايت های اطلاع رساني را فراهم مي سازد، ابزاری قضايي ست در دست مقامات دولتي برای سانسور بيشتر، سانسوری که پيش از اين" آيين نامه" نيز بر اينترنت ايران حاکم بود.
سايت بازتاب نزديک به محافظه کاران پيرو خامنه ای که به برخي از سياست های دولت احمدی نژاد انتقاد مي کند و در گذشته نيز چندين بار قرباني مسدودسازی شده است، با "اقدامي غيرممكن و تنها در صلاحيت مجلس شوراي اسلامي" خواندن اين مصوبه، اعلام کرده است که هيات وزيران "با تصويب يك آيين‌نامه، آشكارا به نقض قانون اساسي، مصوبات مجلس شوراي اسلامي و اصول انقلاب" پرداخته و به آن اعتراض کرده است.
فصل سوم آيين نامه مصوب هيات وزيران به " تخلفات پايگاه‌هاي اطلاع‌رساني و نحوه‌ي رسيدگي به آنها" اختصاص داده شده است. كه بنا بر "تخلف" انجام شده، مجازات در نظر گرفته شده شامل " تذكر رسمي تا مسدود سازي موقت يا تعطيل دائمي" است. از جمله تخلفات مي توان به "اهانت به اديان آسماني و مقدسات اسلامي، درج مطالب تفرقه افكنانه و توهين به اقوام و اقليت‌هاي مذهبي، اشاعه منكرات و ترويج فحشا، انتشار اطلاعات خصوصي و شخصي افراد و نشر اكاذيب و افترا، اشاره کرد.
گزارشگران بدون مرز ياد آور مي شود که ايران در ليست ١٣ کشور "دشمنان اينترنت" قرار دارد
دختران نیمه برهنه، ترفندی برای کاهش سرعت در دانمارک
پیک ایران
زنان ايران
به نقل از وبلاگ 16 آذر 85
برگزاری تریبون آزاد دانشجویی در دانشگاه علم و صنعت
مهر
تریبون آزاد دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران توسط شورای صنفی دانشجویان این دانشگاه در صورت دریافت مجوز از هیات نظارت 15 آذر ماه برگزار می شود
علی جعفری - دبیر شورای صنفی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب افزود: تریبون آزاد دانشجویی در نقد نسبت به عملکرد حوزه معاونت دانشجویی و فرهنگی دانشگاه برگزار خواهد شد. وی اضافه کرد: هیات نظارت دانشگاه شب گذشته جلسه ای جهت بررسی درخواست تریبون آزاد داشته است اما تا کنون نظر خود را اعلام نکرده است. این فعال صنفی تاکید کرد: چنانچه مجوز برگزاری تریبون آزاد صادر نشود، دانشجویان با توجه به شرایط زمانی و مکانی آنچه را که صلاح بدانند انجام می دهند
تشدید کنترل دولت بر روی سایت های اطلاع رسانی
ایرانپرس نیوز
سازمان گزارشگزان بدون مرز با انتشار بیانیه ای تحت عنوان 'با مصوبه دولت، سايت های اطلاع رساني بايد در وزارت ارشاد ثبت شوند'، نوشت گزارشگران بدون مرز نگراني خود را از تصويب "آيين‌نامه ساماندهي فعاليت پايگاه اطلاع‌رساني اينترنتي كشور" توسط هيات وزيران دولت ايران اعلام مي دارد. بنا بر اين مصوبه همه ی "پايگاه های اطلاع رساني اينترنتي كشور بايد مشخصات مربوط و هويت مدير مسوول خود را در وزارت ارشاد ثبت كنند." اين آيين‌نامه که به سختي قابل اجراست به مقامات حکومتي اجازه مي دهد تا مسدود سازی سايت های اينترنتي را با ابزار قانوني گسترش دهند.
کشورهای ديگری چون چين و بحرين نيز بدون بدست آوردن هيچ موفقيتي، سعي کرده بودند تا " ثبت رسمي" را به سايت های اطلاع رساني اينترنتي تحميل کنند. مجبور کردن ده ها هزار سايت اطلاع رساني در باره ايران که بخشي از آنها در خارج از کشور ثبت شده و ميزباني مي شوند، به دريافت مجوز برای فعاليت، امکان ناپذير است. اما چنين آيين‌نامه ای امکان مسدود سازی و فيلتر کردن خودسرانه سايت های اطلاع رساني را فراهم مي سازد، ابزاری قضايي ست در دست مقامات دولتي برای سانسور بيشتر، سانسوری که پيش از اين" آيين نامه" نيز بر اينترنت ايران حاکم بود.
سايت بازتاب نزديک به محافظه کاران پيرو خامنه ای که به برخي از سياست های دولت احمدی نژاد انتقاد مي کند و در گذشته نيز چندين بار قرباني مسدودسازی شده است، با "اقدامي غيرممكن و تنها در صلاحيت مجلس شوراي اسلامي" خواندن اين مصوبه، اعلام کرده است که هيات وزيران "با تصويب يك آيين‌نامه، آشكارا به نقض قانون اساسي، مصوبات مجلس شوراي اسلامي و اصول انقلاب" پرداخته و به آن اعتراض کرده است.
فصل سوم آيين نامه مصوب هيات وزيران به " تخلفات پايگاه‌هاي اطلاع‌رساني و نحوه‌ي رسيدگي به آنها" اختصاص داده شده است. كه بنا بر "تخلف" انجام شده، مجازات در نظر گرفته شده شامل " تذكر رسمي تا مسدود سازي موقت يا تعطيل دائمي" است. از جمله تخلفات مي توان به "اهانت به اديان آسماني و مقدسات اسلامي، درج مطالب تفرقه افكنانه و توهين به اقوام و اقليت‌هاي مذهبي، اشاعه منكرات و ترويج فحشا، انتشار اطلاعات خصوصي و شخصي افراد و نشر اكاذيب و افترا، اشاره کرد.
گزارشگران بدون مرز ياد آور مي شود که ايران در ليست ١٣ کشور "دشمنان اينترنت" قرار دارد
دختران نیمه برهنه، ترفندی برای کاهش سرعت در دانمارک
پیک ایران
زنان ايران
برگردان: مریم مصلی
مقامات ایمنی جاده ای دانمارک
برای هشدار به رانندگان درباره ی خطرات رانندگی با سرعت زیاد روش جدیدی را به کار گرفته اند؛ استفاده از زنان بلوند نیمه برهنه.
آنها یک گزارش خبری مزاح آمیز تولید کرده اند که در آن زنان بلوند علائم جاده ای را در دست دارند که حد سرعت مجاز ۵۰ کیلومتر/ساعت را نشان می دهد. هدف از تهیه ی این ویدئو که بر روی وب گذاشته شده، جلب توجه رانندگان مرد جوان است اما فمینیست ها از اين اقدام ابراز انزجار کرده اند.
سرعت بالا علت ۲۵درصد مرگ و میر جاده ای در دانمارک بوده است.
جولیا پائولی از اعضای شورای ایمنی جاده ای در گزارشي كه بي بي سي منتشر كرد، گفته است كه عکس العمل ها به ویدئوی کاهش سرعت عمدتاً مثبت بوده است. وی گفت: "اگر می خواهید به قشر جوان دست یابید باید مطابق با شرایطشان با آنها ارتباط برقرار کنید ... بنابراین (استفاده از) زنان نیمه برهنه جواب می دهد."
وی همچنين ارزيابي از اين آگهي را در مرحله آزمايش مثبت دانست و گفت: بیش از ۵۰درصد گفته اند که در هنگام رانندگی بیشتر به خطرات سرعت زیاد فکر می کرده اند.در اين گزارش از وي پرسیده شد که آیا شورا در نظر دارد از مردانی که قسمت پایین بدنشان را به نمایش می گذارند برای جلب توجه رانندگان زنی که با سرعت زیاد می رانند استفاده کند، خانم پائولی گفت: "شاید. خواهیم دید."
یکم دسامبر: روز جهانی مبارزه با ایدز/رشد 100 درصدی ایدز در ایران
ایرانپرس نیوز
رادیو آلمان: امروز، روز جهانى مبارزه با ايدز است. آيا تا به حال به يك بيمار مبتلا به ايدز فكر كرده‌ايم؟ به نيازهايش، به توقعات و خواستهايش و به آرزوهايش؟ چقدر اين بيمارى را از خود دور مى دانيم؟ آيا ما هم جزو كسانى هستيم كه ايدز را يك گناه بزرگ و بيمار ايدزى را مجرم مى دانند؟
نامش نسرين است. ۳۴ساله و مادر دو پسر ۱۵ و ۱۰ ساله. شش سال و شش ماه است كه فهميده ويروس كشنده HIV وارد بدن خودش و پسر كوچكش شده. چهار سال قبل شاهد مرگ تدريجى شوهرش در اثر همين بيمارى بوده، مرگى كه ۲ سال و نيم به درازا كشيد.
شوهر، دكتراى فيزيك كاربردى‌اش را از هندوستان گرفت. قبل از اينكه با نسرين ازدواج كند هم چند سالى را آنجا بوده. نسرين مى‌گويد: « وقتى فهميد ايدز دارد قسم خورد كه به من خيانت نكرده ولى قبلش را من نمى‌دانم.»
نسرين تا ۶سال پيش هيچ چيز از ايدز نمى‌دانست. شوهرش با اينكه مى‌دانست رفتار پرخطر چيست و سالها زندگى تنها، در خارج از ايران احتمال ابتلا به ايدز را بالا مى‌برد اما هيچگاه از كاندوم استفاده نكرد و هيچگاه به فكرش نرسيد كه آزمايش HIV بدهد. تا اينكه به ناگاه بيمار شد، در عرض يك ماه ۱۵ كيلو وزن كم كرد و پزشكان از او تست HIV گرفتند.
آن زمان بود كه نسرين و دو كودكش هم آزمايش دادند. نتيجه روشن بود: مادر و فرزند كوچك آلوده شده‌اند. وقتى ايدز، پدر را از پا درآورد، عارف كلاس اول دبستان بود. آغاز زندگى اجتماعى و آغاز رانده شدن از جامعه.
نسرين از عكس العمل مدرسه مى‌گويد: «رفتار خیلی ناشایستی با من داشتند. گفتند که شما مسئول خون اینهمه بچه هستید و چرا به ما اطلاع ندادید و حالا هم بچه‌تان را ببرید خانه و فقط برای امتحان بیاید تا ما غیرحضوری از او امتحان بگیریم. بعد با کمک خانم دکتر محرز و مرکز بهداشت غرب، کسانى آمدند با مدرسه صحبت کردند و باعث شدند دوباره بچه‌ام به مدرسه برود. منتها وقتی رفتم مدرسه دیدم یک صندلی جدا برایش گذاشته‌اند، جدا از بچه‌ها می‌نشیند. و دیگر نمی‌دانم چه طور شد که تمام اولیا فهمیدند، بچه‌ها فهمیدند و با پسرم بدرفتاری کردند و با او بازی نمی‌کردند. می‌دیدم همیشه تنهاست. از او فرار می‌کردند.»
نسرين از سوء رفتار خانواده شوهرش بعد از مرگ او مى‌گويد. از اينكه مى‌خواستند فرزند سالمش را از او بگيرند به جرم بيمارى و از اينكه به او به چشم يك گناهكار نگاه مى‌كردند. جامعه، نسرين و كودك بيمارش را طرد كرده بود و او خسته و بى‌پناه به دنبال جايى مى‌گشت كه در آنجا تنها نباشد.
نسرين می گوید «از جامعه انتظار دارم که حساب کنند که اگر خودشان بجای ما بودند و بیگناه به یک بیماریی مبتلا می‌شدند، جدا از اینکه اینهمه مشکلات اجتماعی، روحی، روانی، جسمی، که این بیماری برای یک فرد دارد، رفتارهایی که با آدم می‌کنند، آدم را درک نمی‌کنند و فکر می‌کنند که هرکسی که این بیماری را دارد از راه نامشروعی گرفته. در صورتی‌که ما هم بیگناه به این بیماری آلوده شدیم و داریم با آن می‌جنگیم و فقط انتظاری که از جامعه داریم این است که ما را بفهمند، ما را درک کنند. تسلای خاطرمان باشند، نه اينكه با ما طوری رفتار کنند که ... بارها پیش آمده بخاطر رفتارهایی که ازشان دیده‌ام گریه‌ام گرفته.»
فهميدن يك بيمار ايدزى كار مشكلى نيست اگر بدانيم كه ايدز يك بيمارى است نه يك جرم و بينديشيم كه اين بيمارى به همه ما نزديك است.
رشد 100 درصدی ایدز در ایران در پنج‌سال گذشته
سایت حکومتی آفتاب: نماينده دفتر سازمان ملل در بحران ايدز گفت: رشد مبتلايان به ايدز در پنج سال گذشته در ايران به مرز 100 درصد رسيده است.
علي يزدان ستايش افزود: در تحقيقات به عمل آمده توسط سازمان ملل مشخص شده است كه كشورهاي آمريكاي شمالي و اروپاي غربي با حدود 20 درصد ابتلا در سال به عنوان رتبه اول در كاهش و بهبود وضع ابتلا به ايدز را داشه و كشورهاي روسيه و اروپاي شرقي با رشدي حدود 300 درصد در مكان اول از نظر رشد و افزايش ابتلاي به ايدز هستند.
وي ادامه داد: در اين رتبه‌بندي كشورهاي آفريقايي با 30 درصد ابتلا، آمريكاي مركزي 40 درصد، كشورهاي شرقي آسيا با 60 درصد ابتلا و در نهايت كشور ايران با 100 درصد ابتلا در رتبه‌هاي بعدي قرار گرفته‌اند.
ستايش گفت: در برخي از محافل عنوان مي‌شود كه رفت و آمدها و به نوعي مرزهاي كشورها باعث ورود ايدز و ابتلا به آن شده است در حالي كه با بررسي و تحقيقات مشخص شده است كه شايد ورود يک بيماري از طريق رفت و آمد باشد اما ادامه روند رشد آن امري است كه به ورود و مرزها منتهي نشده بلكه در درون جامعه بايد دنبال آن را گرفت.
وي گفت: كار اصلي ما قبل از بوجود آمدن عفونت بوده نه بعد از تماس و بوجود آمدن عفونت زيرا هنوز براي كساني كه دچار عفونت شده‌اند تصميمي گرفته نشده است.
نماينده سازمان ملل در بحران ايدز در پايان سخنان خود گفت: بهترين روش براي عدم بوجود آمدن عفونت، آموزشهاي صحيح در زمان قبل از سن بلوغ بوده كه بايد با بردن اين مطالب به كتابهاي درسي براي رسيدن به آن تلاش كرد
سيناى ۱۸ ساله در چندقدمى چوبه‌ی دار
موضوع اعدام افراد زير ۱۸ سال در ايران هر از گاهى با شنيدن خبر يك اعدام يا يك حكم در حال اجرا، تازه مى‌شود هرچند كه با پذيرش كنوانسيون حقوق كودك از سوى ايران در سال ۱۳۷۳ قاعدتن بايد اين موضوع منتفي شده باشد. «سينا پايمرد» نوجوان ديگرى است كه در ۱۶ سالگى مرتكب قتل شده و اكنون در ۱۸ سالگى در آستانه اعدام است
روز ۲۹ شهريور سال ۱۳۸۵ است، بعد از دو سال انتظار، سينا دو هفته‌ای است كه ۱۸ ساله شده و بالغ و رسيده براى اعدام. او را پاى چوبه‌ی دار مى‌برند. به عنوان آخرين درخواست تقاضا مى‌كند نى‌اش را بياورند تا آخرين نفس‌هايش را در آن بدمد. نواى نى، دل خانواده مقتول را به رحم مى آورد اما تنها براى ۲ ماه. اينك اين ۲ ماه نيز سپرى شده و گويا ديگر هيچ نوايى قادر نيست تا حال سينا را حكايت كند. سينا پايمرد در آستانه اعدام است
دو سال پيش در يك نزاع، نوجوان ديگرى را به قتل رساند. پزشك معالجش مى‌گويد قبل از ارتكاب جرم، سينا تحت نظر او بوده و بيمارى‌اش را جنون ادوارى تشخيص داده است. اما در حاليكه طبق ماده ۴۹ قانون مجازات اسلامى، جنون، رافع مسئوليت كيفرى است، تقاضاى وكيل او براى اعاده دادرسى و بررسى مجدد پرونده، مورد قبوال واقع نشده است. استناد به اينكه سينا در زمان ارتكاب جرم تنها ۱۶ سال داشته و طبق قوانين بين المللى، كودك محسوب مى‌شده و بدون مسئوليت كيفرى، در قوانين ايران راه به جايى نمى‌برد
نسرين ستوده، وكيل مدافع سينا در اين مورد توضيح مى‌دهد:
«متأسفانه عليرغم آنكه به موجب ميثاق حقوق مدنى – سياسى و همچنين كنوانسيون حقوق كودك كه ايران به هردوى آنان پيوسته، صدور حكم اعدام براى كسانى كه در زمان ارتكاب جرم كمتر از ۱۸ سال داشته‌اند، ممنوع است اما قوانين داخلى ايران با اين تعهدات بينالمللى منطبق نشده و به همين دليل دختران از ۹ سال تمام قمرى و پسران از ۱۵ سال تمام قمرى داراى مسئوليت كيفرى كامل همانند يك فرد بزرگسال هستند.»
انجمن دفاع از حقوق كودك، چندى پيش در نامه‌اى به رئيس قوه قضائيه از وی خواسته بود، از اجراى حكم اعدام سينا جلوگيرى كند و يا با تعليق حكم، زمان بيشترى را برای جلب رضايت خانواده مقتول در اختيار اين انجمن قرار دهد ولى متأسفانه تا به حال هيچ جوابى به اين نامه داده نشده است.
در حالى كه مبلغ ديه مرد در ايران ۲۷ ميليون تومان است، خانواده مقتول تقاضاى ۱۵۰ ميليون تومان از پدر سينا كرده‌اند و او نمى‌داند كه هديه به اين بزرگى را براى جشن ۱۸ سالگى فرزندش از كجا تهيه كند.
در حال حاضر بيش از ۳۰ كودك در ايران منتظرند تا ۱۸ سالگى‌شان را پاى چوبه دار جشن بگيرند. همچنين طبق گزارش سازمان ديده بان حقوق بشر، در ۵ سال اخير ۱۵ نفر كه در زمان ارتكاب جرم زير ۱۸ سال بوده اند بعد از رسيدن به ۱۸ سالگى اعدام شده‌اند.
سينا فرصت زيادى ندارد، تنها كافى است خانواده مقتول يكبار ديگر تقاضاى اجراى حكم كنند. آن وقت سينا را پاى چوبه دار مى‌برند و يك نام ديگر به ليست اعدام ۱۸ ساله هاى ايران اضافه مى‌شود
حق پناهندگى براى زنان خشونت ديده
چشمها را بر خشونتى كه زنان مى‌بينند نبنديم
دویچه ووله
در بسيارى از كشورهاى دنيا زنان زير پيگردند، شكنجه مى‌‌شوند، مورد تجاوز قرار می‌گيرند و در پى اعمال خشونت نقص عضو پيدا مي‌كنند - چون زن‌اند. اگر چه كنوانسيون ژنو مصوبه ۲۸ ژوييه ۱۹۵۱ به كسانى كه مجبور به ترك وطن خود میشوند، قول مى‌دهد كه بتوانند در كشورى ديگر پناه جويند، اما واقعيت در مورد زنانى كه به خاطر زن بودن خشونت ديده‌اند، چيز ديگرى است.
تنها كشور كاناداست كه به زنانى كه متحمل تبعيض و خشونت بوده‌اند حق پناهندگى میدهد. در كانادا، براى نمونه، ازدواج اجباری، استثمار جنسى و ختنه زنان می‌توانند دلايل كافى براى قبول درخواست پناهندگى باشند. هنوز بسيارى از كشورهاى جهان هستند كه چنين دلايلى را براى دادن پناهندگى نمی‌پذيرند. تلاش بسيارى از سازمانهاى مدافع حقوق پناهندگان و حقوق زنان اين است كه اين وضعيت را تغيير دهند.
بتازگى سمينارى در پاريس با شركت استادان رشته مطالعات زنان دانشگاههاى كشورهاى مختلف برگزار شد. هدف اين سمينار بحث در باره لزوم ايجاد آگاهى در اين مورد بود كه در سراسر جهان مردان با زنان هر كارى كه میخواهند می‌كنند و اين وضعيت بايد تغيير كند. ژروم والو، استاد دانشگاه سوربون پاريس از سازماندهندگان اين سمينار بود. ژروم والو در باره خشونتى كه بر زنان اعمال می‌شود و حق آنان براى پناهنده شدن در كشورى ديگر گفت:
”خشونتهايى كه بر زنان اعمال میشوند شبيه به هم هستند، مثل ختنه كردنشان، ازدواج اجباری، نگهدارى آنان به صورت برده و فحشاى اجباری. يا اينكه حقوق و آزاديهاى زنان را از آنها می‌گيرند، حقوقى كه در بسيارى از اسناد بينالمللى به عنوان حقوق پايه‌اى تغييرناپذير به رسميت شناخته شده‌اند. در بسيارى از كشورها، در بسيارى از فرهنگها، حتى در فرهنگ خود ما، ميليونها زن هستند كه به اين صورت قربانى خشونتهاى خاصى هستند كه بر زنان اعمال می‌شود. اما بندرت كسى می‌داند كه در واقع اين حق زنان است كه تقاضاى پناهندگى بدهند و به عنوان زنانى كه زير پيگردند درخواست حمايت كنند.“
ژروم والو می‌داند كه در حقيقت به درد خاص زنان توجه چندانى نمی‌شود. افزون بر اين در اروپا مدام شمار پناهجويان بيشتر می‌شود و شمار كسانى كه تقاضاى پناهندگی‌شان پذيرفته می‌شود كمتر. به گفته جين فريدمن استاد دانشگاه ساوث هامپتون و يكى ديگر از سازماندهندگان سمينار پاريس اين مسأله باعث شده كه علاقه زيادى براى توجه به حقوق زنان پناهجو وجود نداشته باشد. جين فريدمن می‌گويد:
”به طور كلى زنان نيمى از جمعيت آوارگان جهان را تشكيل می‌دهند. اما تعداد زنانى كه موفق میشوند به اروپا بيايند و تقاضاى پناهندگى بدهند بسيار كمتر از مردان است. تنها ۳۰ درصد پناهجويان در اروپا زن هستند. اين نشان میدهد كه براى زنان، در مقايسه با مردان، بسيار دشوارتر است كه پول لازم را براى سفر و پناهنده شدن در كشورى ديگر تهيه كنند. و در ميان معدود زنانى هم كه می‌توانند تقاضاى پناهندگى بدهند، تنها تعداد بسيار كمى هستند كه تقاضايشان قبول می‌شود. براى مقامات دولتى فرقى نمی‌كند كه پناهجو زن باشد يا مرد. و نمونه‌هاى كمى داريم كه زنى پناهندگی‌اش قبول شده باشد چون قربانى خشونتهايى بوده كه به طور خاص بر زنان اعمال می‌شود. روشن است كه شيوه تفكر قانونگذاران و كسانى كه پرونده پناهجويان زير دستشان است بايد تغيير كند همه شركت كنندگان در سمينار پاريس براين نظر بودند كه در باره موضوع ”زنان و پناهندگی“ كار پژوهشى و علمى زيادى انجام نگرفته است. در اين مورد بسيار كم تحقيق شده است كه زنان همه كشورهاى دنيا روزانه از چه فشارها و اجبارهايى رنج می‌كشند. و نيز در اين مورد كه چه چيز زنان را مجبور به فرار و آوارگى می‌كند. در نتيجه امكان مطرح كردن اين موضوع در رسانه‌ها و تبديل آن به بحثى در پهنه همگانى محدود است. تنها چند سالى است كه سازمانهاى حقوق بشر و انجمنهايى كه در رابطه با حقوق پناهندگى كار می‌كنند گروههايى هم براى بررسى وضعيت زنان تشكيل داده‌اند.
خشونت عليه زنان را اغلب جدى نمی‌گيرند و با اين استدلال كه اين خشونت زاده فرهنگ و آداب و رسوم است، آن را بی‌ضرر جلوه می‌دهند. نمونه بارز آن جنگ است كه زنان نخستين قربانيان آن هستند؛ چنانچه صدهاهزار زن در سودان در منطقه دارفور قربانى جنگ شده‌اند. حقوقدان و پژوهشگر امريكايى مرى دويچ-شنايدر می‌گويد:
”سازمان ملل متحد می‌گويد: اگر ما فقط ۲ درصد پولهايى را كه سازمان ملل سالانه خرج می‌كند تا به جنگها خاتمه دهد، خرج جلوگيرى از جنگ كنيم، می‌توانيم مانع وقوع يك تا دو جنگ در سال بشويم. به نظر من اگر ما زنان در اين كار شركت كنيم و خطرات جنگ را بشناسيم و مذاكرات براى جلوگيرى از جنگ را انجام بدهيم و طرحهاى مربوط به صلح را باجرا دربياوريم می‌توانيم جلوى چند جنگ ديگر را هم بگيريم.“
تعداد جنگها كه كمتر باشد، تعداد آوارگان و پناهجويان هم كمتر می‌شود. سازمان ملل در كنفرانس جهانى زنان در سال ۱۹۹۵ در پكن اعلام كرده بود كه بايد در همه سطوح جامعه به زنان حقوقى برابر با مردان داد. به گفته مرى دويچ اشنايدر اگر به اين پيشنهاد سازمان ملل توجه می‌شد، با اين همه خشونتى كه بر زنان اعمال می‌شود روبرو نبوديم. اما در اين جهت تلاشى نشد، و وسايل مالى براى پيشبرد اين كار در اختيار گذاشته نشد و اراده سياسی‌اى هم وجود نداشت كه بخواهد به طور جدى برابرحقوقى زنان را متحقق كند
حکم جلب بین المللی: دادستان آرژانتينی را به مرگ تهدید کردند
ایرانپرس نیوز
عوامل جمهوری اسلامی، آلبرتو نیسمان، دادستان فدرال آرژانتين را به خاطر درخواست حكم جلب بين المللی برای آخوند هاشمی رفسنجانی و شمار ديگری از مقامات رژیم به مرگ تهدید کردند.
روزنامه كلارين چاپ بوینس آيرس به نقل از دادستان آرژانتینی نوشته است که چندين بار از طریق تلفن توسط افراد ناشناس، خود و خانواده اش تهدید به مرگ شده اند.
این دادستان آرژانتینی حدود یک ماه پیش از دستگاه قضايی کشورش خواسته بود حکم جلب بین المللی رفسنجانی و چند تن دیگر از مقامات جمهوری اسلامی را به دلیل دست داشتن در بمب گذاری کانون همیاری یهودیان در سال 1994 در بوینس آیرس، صادر کند.
در پی این درخواست دستگاه قضايی آرژانتین حکم جلب 8 تن از مقامات و کارگزاران وقت جمهوری اسلامی از جمله رفسنجانی را به اتهام جنايت عليه بشريت صادر کرده و برای پیگیری به وزارت امور خارجه آرژانتین و پلیس بین الملل (انترپل) ابلاغ نموده است.
یادآوری می شود در بمب گذاری بوینس آیرس 85 نفر کشته و 300 تن دیگر مجروح شدند
درگیری مردم سنندج با نیروهای انتظامی
روزنه
امروز9 آذر 1385 حوالی ساعت 7 بعد از ظهر در خیابان 6 بهمن جوانان با نیورهای انتظامی درگیر شدند. جوانان نیروی انتظامی را هو کردند. نیروهای انتظامی از ترس تعرض مردم نیروی کمکی خواستند و چندین ماشین نیروی کمکی به محل آمدند. خیابان را نیروهای انتظامی مسدود کردند. اما جوانان بر شدت درگیری افزودند.در این درگیری جوانان تعدادی از نیروهای انتظامی را گوش مالی دادند و آنها را ناچار به ترک محل کردند.
به دنبال این حرکت جوانان با احساس غرور و قدرت از زبونی و ترس نیروهای انتظامی حرف میزدند. کمیته کردستان حزب همه مردم و جوانان را فرامیخواند که اجازه ندهند نیروهای مسلح رژیم در زندگی آنها دخالت کنند. باید تلاش کرد این مزدوران به لانه های خود بخزند زیرا مردم و جوانان شهر بدون حضور آنها زندگی آرامتری را خواهند داشت.
کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری ایران
9
آنها یک گزارش خبری مزاح آمیز تولید کرده اند که در آن زنان بلوند علائم جاده ای را در دست دارند که حد سرعت مجاز ۵۰ کیلومتر/ساعت را نشان می دهد. هدف از تهیه ی این ویدئو که بر روی وب گذاشته شده، جلب توجه رانندگان مرد جوان است اما فمینیست ها از اين اقدام ابراز انزجار کرده اند.
سرعت بالا علت ۲۵درصد مرگ و میر جاده ای در دانمارک بوده است.
جولیا پائولی از اعضای شورای ایمنی جاده ای در گزارشي كه بي بي سي منتشر كرد، گفته است كه عکس العمل ها به ویدئوی کاهش سرعت عمدتاً مثبت بوده است. وی گفت: "اگر می خواهید به قشر جوان دست یابید باید مطابق با شرایطشان با آنها ارتباط برقرار کنید ... بنابراین (استفاده از) زنان نیمه برهنه جواب می دهد."
وی همچنين ارزيابي از اين آگهي را در مرحله آزمايش مثبت دانست و گفت: بیش از ۵۰درصد گفته اند که در هنگام رانندگی بیشتر به خطرات سرعت زیاد فکر می کرده اند.در اين گزارش از وي پرسیده شد که آیا شورا در نظر دارد از مردانی که قسمت پایین بدنشان را به نمایش می گذارند برای جلب توجه رانندگان زنی که با سرعت زیاد می رانند استفاده کند، خانم پائولی گفت: "شاید. خواهیم دید."
یکم دسامبر: روز جهانی مبارزه با ایدز/رشد 100 درصدی ایدز در ایران
ایرانپرس نیوز
رادیو آلمان: امروز، روز جهانى مبارزه با ايدز است. آيا تا به حال به يك بيمار مبتلا به ايدز فكر كرده‌ايم؟ به نيازهايش، به توقعات و خواستهايش و به آرزوهايش؟ چقدر اين بيمارى را از خود دور مى دانيم؟ آيا ما هم جزو كسانى هستيم كه ايدز را يك گناه بزرگ و بيمار ايدزى را مجرم مى دانند؟
نامش نسرين است. ۳۴ساله و مادر دو پسر ۱۵ و ۱۰ ساله. شش سال و شش ماه است كه فهميده ويروس كشنده HIV وارد بدن خودش و پسر كوچكش شده. چهار سال قبل شاهد مرگ تدريجى شوهرش در اثر همين بيمارى بوده، مرگى كه ۲ سال و نيم به درازا كشيد.
شوهر، دكتراى فيزيك كاربردى‌اش را از هندوستان گرفت. قبل از اينكه با نسرين ازدواج كند هم چند سالى را آنجا بوده. نسرين مى‌گويد: « وقتى فهميد ايدز دارد قسم خورد كه به من خيانت نكرده ولى قبلش را من نمى‌دانم.»
نسرين تا ۶سال پيش هيچ چيز از ايدز نمى‌دانست. شوهرش با اينكه مى‌دانست رفتار پرخطر چيست و سالها زندگى تنها، در خارج از ايران احتمال ابتلا به ايدز را بالا مى‌برد اما هيچگاه از كاندوم استفاده نكرد و هيچگاه به فكرش نرسيد كه آزمايش HIV بدهد. تا اينكه به ناگاه بيمار شد، در عرض يك ماه ۱۵ كيلو وزن كم كرد و پزشكان از او تست HIV گرفتند.
آن زمان بود كه نسرين و دو كودكش هم آزمايش دادند. نتيجه روشن بود: مادر و فرزند كوچك آلوده شده‌اند. وقتى ايدز، پدر را از پا درآورد، عارف كلاس اول دبستان بود. آغاز زندگى اجتماعى و آغاز رانده شدن از جامعه.
نسرين از عكس العمل مدرسه مى‌گويد: «رفتار خیلی ناشایستی با من داشتند. گفتند که شما مسئول خون اینهمه بچه هستید و چرا به ما اطلاع ندادید و حالا هم بچه‌تان را ببرید خانه و فقط برای امتحان بیاید تا ما غیرحضوری از او امتحان بگیریم. بعد با کمک خانم دکتر محرز و مرکز بهداشت غرب، کسانى آمدند با مدرسه صحبت کردند و باعث شدند دوباره بچه‌ام به مدرسه برود. منتها وقتی رفتم مدرسه دیدم یک صندلی جدا برایش گذاشته‌اند، جدا از بچه‌ها می‌نشیند. و دیگر نمی‌دانم چه طور شد که تمام اولیا فهمیدند، بچه‌ها فهمیدند و با پسرم بدرفتاری کردند و با او بازی نمی‌کردند. می‌دیدم همیشه تنهاست. از او فرار می‌کردند.»
نسرين از سوء رفتار خانواده شوهرش بعد از مرگ او مى‌گويد. از اينكه مى‌خواستند فرزند سالمش را از او بگيرند به جرم بيمارى و از اينكه به او به چشم يك گناهكار نگاه مى‌كردند. جامعه، نسرين و كودك بيمارش را طرد كرده بود و او خسته و بى‌پناه به دنبال جايى مى‌گشت كه در آنجا تنها نباشد.
نسرين می گوید «از جامعه انتظار دارم که حساب کنند که اگر خودشان بجای ما بودند و بیگناه به یک بیماریی مبتلا می‌شدند، جدا از اینکه اینهمه مشکلات اجتماعی، روحی، روانی، جسمی، که این بیماری برای یک فرد دارد، رفتارهایی که با آدم می‌کنند، آدم را درک نمی‌کنند و فکر می‌کنند که هرکسی که این بیماری را دارد از راه نامشروعی گرفته. در صورتی‌که ما هم بیگناه به این بیماری آلوده شدیم و داریم با آن می‌جنگیم و فقط انتظاری که از جامعه داریم این است که ما را بفهمند، ما را درک کنند. تسلای خاطرمان باشند، نه اينكه با ما طوری رفتار کنند که ... بارها پیش آمده بخاطر رفتارهایی که ازشان دیده‌ام گریه‌ام گرفته.»
فهميدن يك بيمار ايدزى كار مشكلى نيست اگر بدانيم كه ايدز يك بيمارى است نه يك جرم و بينديشيم كه اين بيمارى به همه ما نزديك است.
رشد 100 درصدی ایدز در ایران در پنج‌سال گذشته
سایت حکومتی آفتاب: نماينده دفتر سازمان ملل در بحران ايدز گفت: رشد مبتلايان به ايدز در پنج سال گذشته در ايران به مرز 100 درصد رسيده است.
علي يزدان ستايش افزود: در تحقيقات به عمل آمده توسط سازمان ملل مشخص شده است كه كشورهاي آمريكاي شمالي و اروپاي غربي با حدود 20 درصد ابتلا در سال به عنوان رتبه اول در كاهش و بهبود وضع ابتلا به ايدز را داشه و كشورهاي روسيه و اروپاي شرقي با رشدي حدود 300 درصد در مكان اول از نظر رشد و افزايش ابتلاي به ايدز هستند.
وي ادامه داد: در اين رتبه‌بندي كشورهاي آفريقايي با 30 درصد ابتلا، آمريكاي مركزي 40 درصد، كشورهاي شرقي آسيا با 60 درصد ابتلا و در نهايت كشور ايران با 100 درصد ابتلا در رتبه‌هاي بعدي قرار گرفته‌اند.
ستايش گفت: در برخي از محافل عنوان مي‌شود كه رفت و آمدها و به نوعي مرزهاي كشورها باعث ورود ايدز و ابتلا به آن شده است در حالي كه با بررسي و تحقيقات مشخص شده است كه شايد ورود يک بيماري از طريق رفت و آمد باشد اما ادامه روند رشد آن امري است كه به ورود و مرزها منتهي نشده بلكه در درون جامعه بايد دنبال آن را گرفت.
وي گفت: كار اصلي ما قبل از بوجود آمدن عفونت بوده نه بعد از تماس و بوجود آمدن عفونت زيرا هنوز براي كساني كه دچار عفونت شده‌اند تصميمي گرفته نشده است.
نماينده سازمان ملل در بحران ايدز در پايان سخنان خود گفت: بهترين روش براي عدم بوجود آمدن عفونت، آموزشهاي صحيح در زمان قبل از سن بلوغ بوده كه بايد با بردن اين مطالب به كتابهاي درسي براي رسيدن به آن تلاش كرد
سيناى ۱۸ ساله در چندقدمى چوبه‌ی دار
موضوع اعدام افراد زير ۱۸ سال در ايران هر از گاهى با شنيدن خبر يك اعدام يا يك حكم در حال اجرا، تازه مى‌شود هرچند كه با پذيرش كنوانسيون حقوق كودك از سوى ايران در سال ۱۳۷۳ قاعدتن بايد اين موضوع منتفي شده باشد. «سينا پايمرد» نوجوان ديگرى است كه در ۱۶ سالگى مرتكب قتل شده و اكنون در ۱۸ سالگى در آستانه اعدام است
روز ۲۹ شهريور سال ۱۳۸۵ است، بعد از دو سال انتظار، سينا دو هفته‌ای است كه ۱۸ ساله شده و بالغ و رسيده براى اعدام. او را پاى چوبه‌ی دار مى‌برند. به عنوان آخرين درخواست تقاضا مى‌كند نى‌اش را بياورند تا آخرين نفس‌هايش را در آن بدمد. نواى نى، دل خانواده مقتول را به رحم مى آورد اما تنها براى ۲ ماه. اينك اين ۲ ماه نيز سپرى شده و گويا ديگر هيچ نوايى قادر نيست تا حال سينا را حكايت كند. سينا پايمرد در آستانه اعدام است
دو سال پيش در يك نزاع، نوجوان ديگرى را به قتل رساند. پزشك معالجش مى‌گويد قبل از ارتكاب جرم، سينا تحت نظر او بوده و بيمارى‌اش را جنون ادوارى تشخيص داده است. اما در حاليكه طبق ماده ۴۹ قانون مجازات اسلامى، جنون، رافع مسئوليت كيفرى است، تقاضاى وكيل او براى اعاده دادرسى و بررسى مجدد پرونده، مورد قبوال واقع نشده است. استناد به اينكه سينا در زمان ارتكاب جرم تنها ۱۶ سال داشته و طبق قوانين بين المللى، كودك محسوب مى‌شده و بدون مسئوليت كيفرى، در قوانين ايران راه به جايى نمى‌برد
نسرين ستوده، وكيل مدافع سينا در اين مورد توضيح مى‌دهد:
«متأسفانه عليرغم آنكه به موجب ميثاق حقوق مدنى – سياسى و همچنين كنوانسيون حقوق كودك كه ايران به هردوى آنان پيوسته، صدور حكم اعدام براى كسانى كه در زمان ارتكاب جرم كمتر از ۱۸ سال داشته‌اند، ممنوع است اما قوانين داخلى ايران با اين تعهدات بينالمللى منطبق نشده و به همين دليل دختران از ۹ سال تمام قمرى و پسران از ۱۵ سال تمام قمرى داراى مسئوليت كيفرى كامل همانند يك فرد بزرگسال هستند.»
انجمن دفاع از حقوق كودك، چندى پيش در نامه‌اى به رئيس قوه قضائيه از وی خواسته بود، از اجراى حكم اعدام سينا جلوگيرى كند و يا با تعليق حكم، زمان بيشترى را برای جلب رضايت خانواده مقتول در اختيار اين انجمن قرار دهد ولى متأسفانه تا به حال هيچ جوابى به اين نامه داده نشده است.
در حالى كه مبلغ ديه مرد در ايران ۲۷ ميليون تومان است، خانواده مقتول تقاضاى ۱۵۰ ميليون تومان از پدر سينا كرده‌اند و او نمى‌داند كه هديه به اين بزرگى را براى جشن ۱۸ سالگى فرزندش از كجا تهيه كند.
در حال حاضر بيش از ۳۰ كودك در ايران منتظرند تا ۱۸ سالگى‌شان را پاى چوبه دار جشن بگيرند. همچنين طبق گزارش سازمان ديده بان حقوق بشر، در ۵ سال اخير ۱۵ نفر كه در زمان ارتكاب جرم زير ۱۸ سال بوده اند بعد از رسيدن به ۱۸ سالگى اعدام شده‌اند.
سينا فرصت زيادى ندارد، تنها كافى است خانواده مقتول يكبار ديگر تقاضاى اجراى حكم كنند. آن وقت سينا را پاى چوبه دار مى‌برند و يك نام ديگر به ليست اعدام ۱۸ ساله هاى ايران اضافه مى‌شود
حق پناهندگى براى زنان خشونت ديده
چشمها را بر خشونتى كه زنان مى‌بينند نبنديم
دویچه ووله
در بسيارى از كشورهاى دنيا زنان زير پيگردند، شكنجه مى‌‌شوند، مورد تجاوز قرار می‌گيرند و در پى اعمال خشونت نقص عضو پيدا مي‌كنند - چون زن‌اند. اگر چه كنوانسيون ژنو مصوبه ۲۸ ژوييه ۱۹۵۱ به كسانى كه مجبور به ترك وطن خود میشوند، قول مى‌دهد كه بتوانند در كشورى ديگر پناه جويند، اما واقعيت در مورد زنانى كه به خاطر زن بودن خشونت ديده‌اند، چيز ديگرى است.
تنها كشور كاناداست كه به زنانى كه متحمل تبعيض و خشونت بوده‌اند حق پناهندگى میدهد. در كانادا، براى نمونه، ازدواج اجباری، استثمار جنسى و ختنه زنان می‌توانند دلايل كافى براى قبول درخواست پناهندگى باشند. هنوز بسيارى از كشورهاى جهان هستند كه چنين دلايلى را براى دادن پناهندگى نمی‌پذيرند. تلاش بسيارى از سازمانهاى مدافع حقوق پناهندگان و حقوق زنان اين است كه اين وضعيت را تغيير دهند.
بتازگى سمينارى در پاريس با شركت استادان رشته مطالعات زنان دانشگاههاى كشورهاى مختلف برگزار شد. هدف اين سمينار بحث در باره لزوم ايجاد آگاهى در اين مورد بود كه در سراسر جهان مردان با زنان هر كارى كه میخواهند می‌كنند و اين وضعيت بايد تغيير كند. ژروم والو، استاد دانشگاه سوربون پاريس از سازماندهندگان اين سمينار بود. ژروم والو در باره خشونتى كه بر زنان اعمال می‌شود و حق آنان براى پناهنده شدن در كشورى ديگر گفت:
”خشونتهايى كه بر زنان اعمال میشوند شبيه به هم هستند، مثل ختنه كردنشان، ازدواج اجباری، نگهدارى آنان به صورت برده و فحشاى اجباری. يا اينكه حقوق و آزاديهاى زنان را از آنها می‌گيرند، حقوقى كه در بسيارى از اسناد بينالمللى به عنوان حقوق پايه‌اى تغييرناپذير به رسميت شناخته شده‌اند. در بسيارى از كشورها، در بسيارى از فرهنگها، حتى در فرهنگ خود ما، ميليونها زن هستند كه به اين صورت قربانى خشونتهاى خاصى هستند كه بر زنان اعمال می‌شود. اما بندرت كسى می‌داند كه در واقع اين حق زنان است كه تقاضاى پناهندگى بدهند و به عنوان زنانى كه زير پيگردند درخواست حمايت كنند.“
ژروم والو می‌داند كه در حقيقت به درد خاص زنان توجه چندانى نمی‌شود. افزون بر اين در اروپا مدام شمار پناهجويان بيشتر می‌شود و شمار كسانى كه تقاضاى پناهندگی‌شان پذيرفته می‌شود كمتر. به گفته جين فريدمن استاد دانشگاه ساوث هامپتون و يكى ديگر از سازماندهندگان سمينار پاريس اين مسأله باعث شده كه علاقه زيادى براى توجه به حقوق زنان پناهجو وجود نداشته باشد. جين فريدمن می‌گويد:
”به طور كلى زنان نيمى از جمعيت آوارگان جهان را تشكيل می‌دهند. اما تعداد زنانى كه موفق میشوند به اروپا بيايند و تقاضاى پناهندگى بدهند بسيار كمتر از مردان است. تنها ۳۰ درصد پناهجويان در اروپا زن هستند. اين نشان میدهد كه براى زنان، در مقايسه با مردان، بسيار دشوارتر است كه پول لازم را براى سفر و پناهنده شدن در كشورى ديگر تهيه كنند. و در ميان معدود زنانى هم كه می‌توانند تقاضاى پناهندگى بدهند، تنها تعداد بسيار كمى هستند كه تقاضايشان قبول می‌شود. براى مقامات دولتى فرقى نمی‌كند كه پناهجو زن باشد يا مرد. و نمونه‌هاى كمى داريم كه زنى پناهندگی‌اش قبول شده باشد چون قربانى خشونتهايى بوده كه به طور خاص بر زنان اعمال می‌شود. روشن است كه شيوه تفكر قانونگذاران و كسانى كه پرونده پناهجويان زير دستشان است بايد تغيير كند همه شركت كنندگان در سمينار پاريس براين نظر بودند كه در باره موضوع ”زنان و پناهندگی“ كار پژوهشى و علمى زيادى انجام نگرفته است. در اين مورد بسيار كم تحقيق شده است كه زنان همه كشورهاى دنيا روزانه از چه فشارها و اجبارهايى رنج می‌كشند. و نيز در اين مورد كه چه چيز زنان را مجبور به فرار و آوارگى می‌كند. در نتيجه امكان مطرح كردن اين موضوع در رسانه‌ها و تبديل آن به بحثى در پهنه همگانى محدود است. تنها چند سالى است كه سازمانهاى حقوق بشر و انجمنهايى كه در رابطه با حقوق پناهندگى كار می‌كنند گروههايى هم براى بررسى وضعيت زنان تشكيل داده‌اند.
خشونت عليه زنان را اغلب جدى نمی‌گيرند و با اين استدلال كه اين خشونت زاده فرهنگ و آداب و رسوم است، آن را بی‌ضرر جلوه می‌دهند. نمونه بارز آن جنگ است كه زنان نخستين قربانيان آن هستند؛ چنانچه صدهاهزار زن در سودان در منطقه دارفور قربانى جنگ شده‌اند. حقوقدان و پژوهشگر امريكايى مرى دويچ-شنايدر می‌گويد:
”سازمان ملل متحد می‌گويد: اگر ما فقط ۲ درصد پولهايى را كه سازمان ملل سالانه خرج می‌كند تا به جنگها خاتمه دهد، خرج جلوگيرى از جنگ كنيم، می‌توانيم مانع وقوع يك تا دو جنگ در سال بشويم. به نظر من اگر ما زنان در اين كار شركت كنيم و خطرات جنگ را بشناسيم و مذاكرات براى جلوگيرى از جنگ را انجام بدهيم و طرحهاى مربوط به صلح را باجرا دربياوريم می‌توانيم جلوى چند جنگ ديگر را هم بگيريم.“
تعداد جنگها كه كمتر باشد، تعداد آوارگان و پناهجويان هم كمتر می‌شود. سازمان ملل در كنفرانس جهانى زنان در سال ۱۹۹۵ در پكن اعلام كرده بود كه بايد در همه سطوح جامعه به زنان حقوقى برابر با مردان داد. به گفته مرى دويچ اشنايدر اگر به اين پيشنهاد سازمان ملل توجه می‌شد، با اين همه خشونتى كه بر زنان اعمال می‌شود روبرو نبوديم. اما در اين جهت تلاشى نشد، و وسايل مالى براى پيشبرد اين كار در اختيار گذاشته نشد و اراده سياسی‌اى هم وجود نداشت كه بخواهد به طور جدى برابرحقوقى زنان را متحقق كند
حکم جلب بین المللی: دادستان آرژانتينی را به مرگ تهدید کردند
ایرانپرس نیوز
عوامل جمهوری اسلامی، آلبرتو نیسمان، دادستان فدرال آرژانتين را به خاطر درخواست حكم جلب بين المللی برای آخوند هاشمی رفسنجانی و شمار ديگری از مقامات رژیم به مرگ تهدید کردند.
روزنامه كلارين چاپ بوینس آيرس به نقل از دادستان آرژانتینی نوشته است که چندين بار از طریق تلفن توسط افراد ناشناس، خود و خانواده اش تهدید به مرگ شده اند.
این دادستان آرژانتینی حدود یک ماه پیش از دستگاه قضايی کشورش خواسته بود حکم جلب بین المللی رفسنجانی و چند تن دیگر از مقامات جمهوری اسلامی را به دلیل دست داشتن در بمب گذاری کانون همیاری یهودیان در سال 1994 در بوینس آیرس، صادر کند.
در پی این درخواست دستگاه قضايی آرژانتین حکم جلب 8 تن از مقامات و کارگزاران وقت جمهوری اسلامی از جمله رفسنجانی را به اتهام جنايت عليه بشريت صادر کرده و برای پیگیری به وزارت امور خارجه آرژانتین و پلیس بین الملل (انترپل) ابلاغ نموده است.
یادآوری می شود در بمب گذاری بوینس آیرس 85 نفر کشته و 300 تن دیگر مجروح شدند
درگیری مردم سنندج با نیروهای انتظامی
روزنه
امروز9 آذر 1385 حوالی ساعت 7 بعد از ظهر در خیابان 6 بهمن جوانان با نیورهای انتظامی درگیر شدند. جوانان نیروی انتظامی را هو کردند. نیروهای انتظامی از ترس تعرض مردم نیروی کمکی خواستند و چندین ماشین نیروی کمکی به محل آمدند. خیابان را نیروهای انتظامی مسدود کردند. اما جوانان بر شدت درگیری افزودند.در این درگیری جوانان تعدادی از نیروهای انتظامی را گوش مالی دادند و آنها را ناچار به ترک محل کردند.
به دنبال این حرکت جوانان با احساس غرور و قدرت از زبونی و ترس نیروهای انتظامی حرف میزدند. کمیته کردستان حزب همه مردم و جوانان را فرامیخواند که اجازه ندهند نیروهای مسلح رژیم در زندگی آنها دخالت کنند. باید تلاش کرد این مزدوران به لانه های خود بخزند زیرا مردم و جوانان شهر بدون حضور آنها زندگی آرامتری را خواهند داشت.
کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری ایران
9
آذر1385- 30نوامبر2006
اطلاعيه شماره ٢
از اعتراض متحدانه زندانیان سیاسی دفاع کنیم
زندانیان سیاسی در چندین زندان دست به اعتصاب غذا زدند
روزنه
جمهوری اسلامی از ترس اعتراضات بین المللی و اعتراض بخشهای مختلف مردم در داخل کشور، براحتی نمیتواند زندانیان سیاسی را شکنجه و اعدام کند و به طرق دیگری متوسل شده است. مشتی اوباش و چاقوکش را که به قتل و شرارت متهمند، از زندانهای دیگر به داخل زندانهای سیاسی برده و به جان زندانیان سیاسی انداخته است که آنها را مورد ضرب و شتم قرار دهند.
در هفته های گذشته اوباش جمهوری اسلامی در گوهردشت و اوین بجان زندانیان سیاسی افتادند و تعدادی از آنها را بیرحمانه زدند و مجروح کردند. در اعتراض به این رفتار وحشیانه که منجر به زخمی شدن و بستری شدن تعدادی از زندانیان سیاسی گردید، اعتراض در زندانهای مختلف کشور به اشکال مختلف شروع شد. از جمله در زندانهای گوهردشت کرج، بیرجند، سمنان و اردبیل، تعدادی از زندانیان سیاسی اعتصاب غذای محدودی را شروع کرده اند که همچنان ادامه دارد. از جمله آقایان عباس لساني، اصغر اکبرزاده، بهروز علي زاده، ودود سعادتي، ياسر مجيدي، حيدر نوري، بهروز جاويدتهراني، مهرداد لهراسبي، جعفر قدامي و عليرضا کرمي خير آبادي، هم اکنون در اعتصاب غذا بسر میبرند. در تعدادی دیگر از زندانها نیز، زندانیان سیاسی به نشانه همبستگی اعلام کرده اند که روز جمعه از گرفتن غذا خودداری خواهند کرد تا بدینطریق همبستگی خود را با این اعتراضات نشان دهند.
در زندانهای حکومت اسلامی، فعالین جنبش های اعتراضی، دانشجویان معترض، رهبران کارگری، فعالین احزاب و سازمانهای سیاسی اپوزیسیون، زنان آزادیخواه و معترض، وکلا و روشنفکران منتقد حکومت اسیر هستند که بجرم دفاع از حقوق انسانی خود، به جرم مبارزه علیه شرایط نکبت باری که به آنها تحمیل شده است و بجرم اعتراض به حکومت سرکوبگر اسلامی دستگیر میشوند و زیر شکنجه و یا خطر اعدام قرار میگیرند.
حزب کمونیست کارگری، از مبارزات برحق زندانیان سیاسی دفاع کرده و از همگان دعوت میکند که از این مبارزات فعالانه حمایت کنند و شعار آزادی فوری و بی قید و شرط زندانیان سیاسی را همه جا برافرازند. حزب از همه نهادهای مدافع حقوق انسان و سازمانهای کارگری در سطح جهان میخواهد فشار به جمهوری اسلامی را بخاطر اعمال جنایتکارانه اش علیه زندانیان سیاسی و دستگیری و تهدید فعالین جنبش های اعتراضی تشدید کنند و خواهان آزادی فوری زندانیان سیاسی و پایان دادن به دستگیری و تهدید و اذیت و آزار فعالین این جنبش ها شوند.
زندانیان سیاسی فورا و بی قید و شرط باید آزاد شوند
مرگ بر جمهوری اسلامی
آزادی، برابری، حکومت کارگری
زنده باد جمهوری سوسیالیستی
حزب کمونیست کارگری ایران
٣٠ نوامبر ٢٠٠٦، ٩ آذر ١٣٨٥
یورش نیروهای انتظامی اتحادیه میهنی
به فعالین سیاسی در کردستان عراق را محکوم میکنیم
روزنه
طبق اطلاعیه ای که از حزب کمونیست کارگری چپ عراق منتشر شده است، شنبه شب ٢٤ نوامبر ٢٠٠٦ بیش از ١٥ نفر از نیروهای مسلح و سرکوبگر آسایش سلیمانیه وابسته به اتحادیه میهنی با سر و روی پوشیده و ملبس به نیروی آسایش این شهر، تعدادی از کادرها و اعضای حزب کمونیست کارگری چپ عراق را در فروشگاهی در شهر سلیمانیه، مورد یورش قرار دادند.
از جمله کسانی که در این یورش وحشیانه مورد اذیت و آزار قرار گرفته اند رفقا ریبین فاروق عضو کمیته مرکزی و کاوان عمر کادر حزب کمونیست کارگری چپ عراق و سه نفر دیگر از همراهانشان بودند. حدود دو ساعت و نیم فعالین سیاسی نامبرده به شکل وحشیانه ای مورد ضرب و شتم و اهانت قرار گرفتند.
رفتار نیروی انتظامی اتحادیه میهنی در عین حال که رفتار سرکوبگرانه و ضدمردمی این حکومت را نشان میدهد در عین حال زبونی آنها را نیز به نمایش میگذارد. حزبی که با نیروی مسلح و زندان و دم و دستگاه خود دارد حکومت میکند اما در عین حال چنان از خشم و انزجار مردم وحشت دارد که نیروهای انتظامی اش با سر و روی پوشیده مخالفین سیاسی را سرکوب میکند.
سرکوب مخالفین سیاسی و فعالین چپ درعراق پدیده تازه ای نیست. جریانات ناسیونالیست کرد حاکم بر کردستان عراق از سال 1991 تا کنون بارها کمونیست ها و مخالفین سیاسی را مورد یورش قرار داده و تعدادی از آنها را به قتل رسانده اند و تعداد بیشتری را هم مورد اذیت و آزار قرار داده اند. حکومتی ضدمردمی، سرکوبگر، ارتجاعی و عقب مانده که همان سیاستهای سرکوبگرانه دولت صدام علیه مردم را به نمایش میگذارد.
حزب کمونیست کارگری ایران رفتار سرکوبگرانه نیروی انتظامی اتحادیه میهنی علیه فعالین سیاسی را شدیدا محکوم میکند و خواهان دستگیری و محاکمه علنی آمران و عاملان این سرکوب و پاسخگوئی اتحادیه میهنی میباشد.
حزب کمونیست کارگری از مردم آزادیخواه در کردستان عراق میخواهد که اتحادیه میهنی را بدلیل این اقدامات سرکوبگرانه محکوم کنند و خواهان آزادیهای بی قید و شرط سیاسی و بیان و عقیده شوند. حزب کمونیست کارگری ایران همراه با حزب کمونیست کارگری چپ عراق از همه احزاب و سازمانهای سیاسی و جریانات آزادیخواه میخواهد که در مقابل این اقدامات سرکوبگرانه که در عین حال زنگ خطری علیه هرنوع فعالیت سیاسی مخالف این حکومت است قاطعانه بایستند و آنرا محکوم کنند.
حزب کمونیست کارگری ایران
١ دسامبر ٢٠٠٦، ١٠ آذر ١٣٨٥
برای مقابله با فیلترینگ جمهوری اسلامی، اخبار و اتفاقات ایران و
جهان را، ما به شما منتقل می کنیم
مرکز پخش خبری سازمان جوانان کمونیست
Communist youth organization(sjk)
آدرس جدید سایت سازمان جوانان کمونیست http://www.cyoiran.com/
http://sjk-news.blogspot.com
http://groups.yahoo.com/group/javanankomonist
http://groups.yahoo.com/group/javanankomonist/join
http://daneshgah-16azar.blogspot.com
communist.youth@gmail.com
sjk_news@yahoo.com
fax:004631899613
در صورت تمایل میتوانید آدرس ایمیل کسانی را که مایل هستند
برای ما بفرستید تا ما اخبار و رویدادهای مختلف را برای آنان ارسال کنیم
sjk_news@yahoo.com
اطلاعيه شماره ٢
از اعتراض متحدانه زندانیان سیاسی دفاع کنیم
زندانیان سیاسی در چندین زندان دست به اعتصاب غذا زدند
روزنه
جمهوری اسلامی از ترس اعتراضات بین المللی و اعتراض بخشهای مختلف مردم در داخل کشور، براحتی نمیتواند زندانیان سیاسی را شکنجه و اعدام کند و به طرق دیگری متوسل شده است. مشتی اوباش و چاقوکش را که به قتل و شرارت متهمند، از زندانهای دیگر به داخل زندانهای سیاسی برده و به جان زندانیان سیاسی انداخته است که آنها را مورد ضرب و شتم قرار دهند.
در هفته های گذشته اوباش جمهوری اسلامی در گوهردشت و اوین بجان زندانیان سیاسی افتادند و تعدادی از آنها را بیرحمانه زدند و مجروح کردند. در اعتراض به این رفتار وحشیانه که منجر به زخمی شدن و بستری شدن تعدادی از زندانیان سیاسی گردید، اعتراض در زندانهای مختلف کشور به اشکال مختلف شروع شد. از جمله در زندانهای گوهردشت کرج، بیرجند، سمنان و اردبیل، تعدادی از زندانیان سیاسی اعتصاب غذای محدودی را شروع کرده اند که همچنان ادامه دارد. از جمله آقایان عباس لساني، اصغر اکبرزاده، بهروز علي زاده، ودود سعادتي، ياسر مجيدي، حيدر نوري، بهروز جاويدتهراني، مهرداد لهراسبي، جعفر قدامي و عليرضا کرمي خير آبادي، هم اکنون در اعتصاب غذا بسر میبرند. در تعدادی دیگر از زندانها نیز، زندانیان سیاسی به نشانه همبستگی اعلام کرده اند که روز جمعه از گرفتن غذا خودداری خواهند کرد تا بدینطریق همبستگی خود را با این اعتراضات نشان دهند.
در زندانهای حکومت اسلامی، فعالین جنبش های اعتراضی، دانشجویان معترض، رهبران کارگری، فعالین احزاب و سازمانهای سیاسی اپوزیسیون، زنان آزادیخواه و معترض، وکلا و روشنفکران منتقد حکومت اسیر هستند که بجرم دفاع از حقوق انسانی خود، به جرم مبارزه علیه شرایط نکبت باری که به آنها تحمیل شده است و بجرم اعتراض به حکومت سرکوبگر اسلامی دستگیر میشوند و زیر شکنجه و یا خطر اعدام قرار میگیرند.
حزب کمونیست کارگری، از مبارزات برحق زندانیان سیاسی دفاع کرده و از همگان دعوت میکند که از این مبارزات فعالانه حمایت کنند و شعار آزادی فوری و بی قید و شرط زندانیان سیاسی را همه جا برافرازند. حزب از همه نهادهای مدافع حقوق انسان و سازمانهای کارگری در سطح جهان میخواهد فشار به جمهوری اسلامی را بخاطر اعمال جنایتکارانه اش علیه زندانیان سیاسی و دستگیری و تهدید فعالین جنبش های اعتراضی تشدید کنند و خواهان آزادی فوری زندانیان سیاسی و پایان دادن به دستگیری و تهدید و اذیت و آزار فعالین این جنبش ها شوند.
زندانیان سیاسی فورا و بی قید و شرط باید آزاد شوند
مرگ بر جمهوری اسلامی
آزادی، برابری، حکومت کارگری
زنده باد جمهوری سوسیالیستی
حزب کمونیست کارگری ایران
٣٠ نوامبر ٢٠٠٦، ٩ آذر ١٣٨٥
یورش نیروهای انتظامی اتحادیه میهنی
به فعالین سیاسی در کردستان عراق را محکوم میکنیم
روزنه
طبق اطلاعیه ای که از حزب کمونیست کارگری چپ عراق منتشر شده است، شنبه شب ٢٤ نوامبر ٢٠٠٦ بیش از ١٥ نفر از نیروهای مسلح و سرکوبگر آسایش سلیمانیه وابسته به اتحادیه میهنی با سر و روی پوشیده و ملبس به نیروی آسایش این شهر، تعدادی از کادرها و اعضای حزب کمونیست کارگری چپ عراق را در فروشگاهی در شهر سلیمانیه، مورد یورش قرار دادند.
از جمله کسانی که در این یورش وحشیانه مورد اذیت و آزار قرار گرفته اند رفقا ریبین فاروق عضو کمیته مرکزی و کاوان عمر کادر حزب کمونیست کارگری چپ عراق و سه نفر دیگر از همراهانشان بودند. حدود دو ساعت و نیم فعالین سیاسی نامبرده به شکل وحشیانه ای مورد ضرب و شتم و اهانت قرار گرفتند.
رفتار نیروی انتظامی اتحادیه میهنی در عین حال که رفتار سرکوبگرانه و ضدمردمی این حکومت را نشان میدهد در عین حال زبونی آنها را نیز به نمایش میگذارد. حزبی که با نیروی مسلح و زندان و دم و دستگاه خود دارد حکومت میکند اما در عین حال چنان از خشم و انزجار مردم وحشت دارد که نیروهای انتظامی اش با سر و روی پوشیده مخالفین سیاسی را سرکوب میکند.
سرکوب مخالفین سیاسی و فعالین چپ درعراق پدیده تازه ای نیست. جریانات ناسیونالیست کرد حاکم بر کردستان عراق از سال 1991 تا کنون بارها کمونیست ها و مخالفین سیاسی را مورد یورش قرار داده و تعدادی از آنها را به قتل رسانده اند و تعداد بیشتری را هم مورد اذیت و آزار قرار داده اند. حکومتی ضدمردمی، سرکوبگر، ارتجاعی و عقب مانده که همان سیاستهای سرکوبگرانه دولت صدام علیه مردم را به نمایش میگذارد.
حزب کمونیست کارگری ایران رفتار سرکوبگرانه نیروی انتظامی اتحادیه میهنی علیه فعالین سیاسی را شدیدا محکوم میکند و خواهان دستگیری و محاکمه علنی آمران و عاملان این سرکوب و پاسخگوئی اتحادیه میهنی میباشد.
حزب کمونیست کارگری از مردم آزادیخواه در کردستان عراق میخواهد که اتحادیه میهنی را بدلیل این اقدامات سرکوبگرانه محکوم کنند و خواهان آزادیهای بی قید و شرط سیاسی و بیان و عقیده شوند. حزب کمونیست کارگری ایران همراه با حزب کمونیست کارگری چپ عراق از همه احزاب و سازمانهای سیاسی و جریانات آزادیخواه میخواهد که در مقابل این اقدامات سرکوبگرانه که در عین حال زنگ خطری علیه هرنوع فعالیت سیاسی مخالف این حکومت است قاطعانه بایستند و آنرا محکوم کنند.
حزب کمونیست کارگری ایران
١ دسامبر ٢٠٠٦، ١٠ آذر ١٣٨٥
برای مقابله با فیلترینگ جمهوری اسلامی، اخبار و اتفاقات ایران و
جهان را، ما به شما منتقل می کنیم
مرکز پخش خبری سازمان جوانان کمونیست
Communist youth organization(sjk)
آدرس جدید سایت سازمان جوانان کمونیست http://www.cyoiran.com/
http://sjk-news.blogspot.com
http://groups.yahoo.com/group/javanankomonist
http://groups.yahoo.com/group/javanankomonist/join
http://daneshgah-16azar.blogspot.com
communist.youth@gmail.com
sjk_news@yahoo.com
fax:004631899613
در صورت تمایل میتوانید آدرس ایمیل کسانی را که مایل هستند
برای ما بفرستید تا ما اخبار و رویدادهای مختلف را برای آنان ارسال کنیم
sjk_news@yahoo.com
No comments:
Post a Comment